Beter laat dan nooit – plus nog vijf tips inzake vrouwen en cadeaus…

Ik weet niet wanneer jij dit leest, maar je moet wel even weten wanneer ik dit schrijf: namelijk de dag na moederdag, Of de dag na haar verjaardag. De dag na onze trouwdag, na Valentijnsdag, eigenlijk élke dag na de dag dat ik haar had zullen, had móeten verrassen met een mooi cadeau of lief gebaar. En ik dat niet deed. Of maar half.
Gisteren, Moederdag, had ik bijvoorbeeld geen cadeau voor de moeder van mijn kind. Sterker nog, mijn kind lag op zolder uit te walmen van veel te laat naar bed, En had – voor zover ik kon nagaan – geen flauw benul van het feit dat het moederdag was, laat staan dat hij de traditionele lelijke maar ontroerende tekening had gemaakt, of zijn lieve moeder, die hem het leven heeft gegeven, een ontbijtje op bed had gebracht.
Die moeder, namelijk, staat al beneden in bootcampkleding klaar om de deur uit te gaan. Ikzelf maak net een kopje koffie. Haar telefoon piept. Appje van vriendin in de vrouwengroep. ‘Oh, kijk, G. heeft voor moederdag een SUP van de kinderen gekregen’, zegt mijn vrouw op zo’n quasi leuk-voor-haar-toon. Mijn nekharen prikken. ‘Ik had ook best een SUP willen hebben.’ Oh kut.
En nee, en ja, en ze weet natuurlijk wel dat we hadden afgesproken dat we even rustig aan zouden doen met geld, dat had ze immers zelf gezegd, maar ja, ze hoopte toch, misschien op Marktplaats, het gééft niet, beetje teleurgesteld, maar het gééft niet, nou, ik ga maar eens bootcampen dan.. Vrouw druipt af en ik sta als versteend in de keuken en ik denk – lang niet voor het eerst: ‘Wat ben je toch een stomme lul. Een stomme, stomme lul’.
Het is allemaal goed gekomen: ik heb het kind uit bed geramd en op straffe van drie maanden geen logeerpartijen met zijn meisje aan het tekenen en ontbijt-maken gezet, en ben toen zelf in pyjama in de auto gesprongen en naar de Decathlon – goddank zondag open – gerost en aldaar ‘uw beste opblaasbare SUP,  beste man, en doe er ook een peddel bij’ aangeschaft met mijn creditcard.
Onderweg terug komen via Insta al blije foto’s van havermout met bosbessendecoratie en achterlijke tekeningen met piemels binnen, dus dat gaat kennelijk goed. En als eindelijk de telefoon rinkelt – waar is vader eigenlijk – rijd ik al in de straat en lieg dat ik op zoek ben naar een bloemetje. Als ik even laten binnenstap met het cadeau is de vreugde groot en mijn berouw oprecht. Vanaf nu zal ik nooit meer de zes gouden regels van vrouwen & cadeautjes vergeten.

1. Beter laat dan nooit. Denk nooit: ‘het is te laat, ik hoef nu niet meer met een cadeautje aan te komen’. Zelfs niet als ze zegt: ‘laat nou maar zitten’. Of: ‘Nu is de verrassing er toch al af’. Doe alles wat in je macht ligt om zo snel mogelijk, zo origineel mogelijk en zo duur mogelijk je fout goed te maken. En zeg er bij: ‘ik ben misschien een slome, vergeetachtige en on-attente hondelul, maar ik hou wel van je en je hebt dit cadeautje hartstikke verdiend, alleen al omdat je het met mij volhoudt!’.

2. Koop dus altijd een cadeautje. Op rationele momenten is je vrouw het roerend met je eens: feestdagen als Valentijn, Sinterklaas en Kerst zijn melkkoeien voor de middenstand, bedoeld om arme burgers grote sommen gelds uit de broek te kloppen door ze dingen te laten kopen die ze niet nodig hebben. Dat ligt anders als het eenmaal zover is. Dan is ze dus – zie boven – tóch teleurgesteld dat je niets (duurs) hebt gekocht. Want ze weet natuurlijk wel dat je van haar houdt en zo, maar het is af en toe ook wel leuk als die bewering in materiële zin kracht wordt bijgezet. Dus: bij Valentijn minimaal een grote bos rozen en een fles champagne, een etentje bij een duur én hip restaurant en bij thuiskomst een rode strik om je piemel, want die grap kan ze dan wél waarderen.

3. Koop nooit een kleinigheidje. Jij denkt: een chocoladeletter C., een middelgrote kamerplant, iets van Rituals en we zijn goed! Mis! Jij kunt dan wel blij zijn met een paar Happy Socks, een feestverpakking speciaalbier en een chocoladeletter J., maar zij heeft voor jou een cashmere sweater en een paar vintage AirMax’s gekocht, ter waarde van een forse aanbouw bij jullie huis, en voelt zich – terwijl jullie nog zo hadden afgesproken etc. – nu onbewust tóch een beetje tekortgedaan. Stap dus niet in de valkuil van het kleinigheidje: koop iets van minstens 100 euro. Wat dan, is weer een heel ander probleem.

4. Koop nooit nuttige cadeaus. Veelgemaakte en begrijpelijke fout is het kopen van een nuttig cadeau. Want het is vaak erg moeilijk er achter te komen wat een vrouw leuk vindt om te krijgen, en nuttige, praktische cadeaus zijn er te kust en te keur, in diverse prijsklassen. Enige probleem: de vrouw is niet blij met een praktisch cadeau. Wat vreemd is, want je hebt 365 keer per jaar plezier van een mooi broodrooster, terwijl je een paar onbetaalbare oorbellen maar drie keer kunt dragen, want dan heb je ze namelijk al drie keer gedragen en denken de andere meisjes dat je maar één paar onbetaalbare oorbellen hebt.
Voor alle duidelijkheid: ‘huishoud’-zaken als wasmachines, stofzuigers, weegschalen, waterkokers en melkschuimers, pannen en grasmaaiers zijn sowieso taboe, net als mannendingen als beamers, flatscreens, routers, Japanse messen en barbecues, Bij hoge uitzondering kan een visueel aantrekkelijk en stoer keukenaccessoire als een blender of slow juicer genade vinden in haar ogen. Soms valt een design-seks-speeltje goed. Maar dat is voor de dapperen onder ons. Koop liever iets persoonlijks, dat geeft haar het idee dat je om haar geeft als mens, niet als huishoudster of seksobject. Wat dan, is weer een heel ander probleem.

5. Probeer nooit iets creatiefs. Je bent geen schilder. Je bent geen schrijver. Je kunt niet spreken in het openbaar, en ook niet zingen. Laat staan dansen. Waag je dus niet aan gedichten of portretten, serenades of aubades, odes of modern ballet. Zeker niet in gezelschap. Jij hebt andere kwaliteiten. Zoals geld uitgeven. Waaraan, is weer een heel andere zaak.

6. Let op de hints. Zij weet wat ze wil en weet dat jij niet weet wat ze wil. Ze wil dus  dat jij te weten komt wat ze wil, maar ook dat je daar moeite voor moet doen, anders is er niets aan en houd je niet écht van haar. Dus dropt ze voorafgaand aan hoogtijdagen subtiele hints. Aan jou de taak die op te vangen, correct te interpreteren, en met het juiste cadeau te komen aanstappen. Ze begint gemiddeld een week of zes tevoren. Let op elke zin die begint met ‘kijk eens’ of ‘dát is leuk’ of ‘weet je wat zij heeft gekocht?’ of ‘ooit wil ik nog wel eens…’. Wees attent op opengeslagen tijdschriften. Check haar Marktplaats-account naar zoekopdrachten. Let op ‘eigenlijk zou ik’-achtige verzuchtingen en klachten over dingen die nodig aan vervanging toe zijn (maar niet van huishoudelijke aard}. En tenslotte: vraag het gewoon. Dat is niet romantisch, maar beter dan aankomen met het verkeerde. En ze weet dat je er aan hebt gedacht. En het is de gedachte die telt, tenslotte.
Not.

foto iStock/ epixiimages