Stop met het posten van babyfilmpjes – want zo bijzonder is het allemaal niet

Evolutietechnisch gezien vind ik dat er verdomd veel is misgegaan bij De Mens. We hebben dan wel de mond vol van goh, poehpoeh, nou nou, wat kunnen we toch veel met z’n allen en wat hebben we verschrikkelijk veel bereikt, zeker op het gebied van de gezondheidszorg en een paar van ons hebben dingen bedacht als de iPhone, het toilet, de vaatwasser en Snickers, maar uiteindelijk blijven we flink achter. 
Zeker als je onze soort vergelijkt met bijvoorbeeld de giraf of de olifant, de adelaar of de dwerggeit.
Ik moest aan deze dieren denken toen ik weer eens een filmpje van een negen maanden oude baby voorbij zag komen op Facebook – Kerst hè, je verveelt je een maagbreuk, nietwaar. Ik zag die baby en dacht: waarom staat ie nog niet? En: waarom praat ie nog niet? Ook: waarom kan ie nu, nu hij bijna een jaar is, nog steeds niet bijdragen aan het gezinsinkomen door middel van een baantje. Niet dat hij direct een veertigurige werkweek bij een advocatenkantoor hoeft op te pakken, maar een krantenwijk zou toch moeten lukken.
Niks van dat alles. De baby kon nog niets. Net als die van mij, toen ze zo oud was. Ja, ze klapte in haar handen, destijds, ze kroop, at min of meer vast voedsel, ze zwaaide als ze naar bed ging en ze schommelde heen en weer als er muziek op staat – met name techno is haar ding, maar 5 Uur van Ramses Shaffy doet het ook prima, net als nummers met een trompet erin.
Leuk natuurlijk, maar het blijft toch vooral hangen in de sectie: ‘grappig’, ‘leuk’ en ‘schattig’.
Nee, dan de berggeit. Met name de West-Afrikaanse.
Al een half uur na de bevalling, zo kwam ik te weten na duchtig onderzoeken, begint de babygeit met pogingen tot staan, hetgeen meestal binnen een uur succesvol wordt afgerond. Dat is in veel gevallen nog vóórdat de nageboorte de moedergeit heeft verlaten, las ik. En alsof dat niet al bijzonder genoeg is, is de babygeit al na zeven maanden geslachtsrijp. Hatsa, nu jij weer.
Nee, natuurlijk, ik moet er niet aan denken dat de mensenbaby na een half jaar zelf begint met kinderen baren, maar het verschil mag je op zijn minst opmerkelijk gigantisch noemen.
Ik vind dat wij, de mensheid, daar af en toe wel een beetje bij stil mogen staan als we met trots een filmpje van onze kruipende, ‘dansende’, klappende baby’s op Facebook gooien. Het is leuk, zeker, en schattig, dat ook, maar het is natuurlijk helemaal niks vergeleken bij de capaciteiten van een West-Afrikaanse dwerggeit.