Weg met de feestdagen! Vanaf nu doen we … Gezelligheidsdag!

Op het moment dat ik deze column schrijf, zijn net de kruitdampen opgetrokken van het Sinterklaasfeest, en prijzen we ons gelukkig dat het weer bij schreeuwen en schelden is gebleven, en we nog altijd niet de eerste Sinterklaasdode(n) hebben te betreuren. Meer geluk dan wijsheid, als je het mij vraagt, want de gemoederen bereikten wederom het kookpunt.

En dan krijgen we ook nog de kerst, tegenwoordig ook al omstreden, al is me even ontschoten waarom ook weer, maar het zal wel te maken hebben met het christelijk karakter en de bijbehorende uitsluiting van andersgezinden, die géén eigen Nationale Vrije Feestdag hebben, en dat is oneerlijk. Tenslotte.

Maar misschien was het ook wel de Radicale Stootgroep Edelhert, die zich passief-agressief verzet tegen de afschot en het stoven-in-wijnsaus van herten en – in internationaal verband – de mishandeling van rendieren, die immers duchtig worden gedemoniseerd als vliegend lastdier. Ook nog door de Kerstman, een witte oude ‘kindervriend’, en die zijn per definitie natuurlijk fouter dan fout.

Hou me ten goede: ik wil jullie absoluut niet vervelen met de zoveelste mening over de kwestie Zwarte Piet, want dan vindt de helft van jullie me een racist en de andere helft een landverrader. Maar ik wil wel kwijt dat ik het jammer vind dat we door de culturele en religieuze diversiteit die ons land rijk is, nauwelijks meer in staat zijn zonder schuldgevoel, ruzie of openlijke geweldpleging een feestdag te vieren.

Want in het huidig maatschappelijk tijdsgewricht geldt: is er iemand boos of gekwetst, moet het anders. Want niemand mag gekwetst. Maar doe je het anders, is weer een andere groep pijnlijk getroffen, die er precies de tegenovergestelde opvatting op nahoudt.  En zo wordt het een onmogelijke zaak het iedereen naar de zin te maken, en kun je dus maar het beste de hele feestdag afschaffen. Want door iets dat niet bestaat, kun je je moeilijk gekwetst worden. En laten we wel wezen: de lol was er door al die ruzie toch al zo’n beetje af.

Het zou dan een beetje worden als vroeger, als ik ruzie had met mijn broertje over een stuk speelgoed waar we allebei mee wilden spelen. Wat mijn vader ook probeerde met om-de-beurt of samen-delen, het bleef rottigheid, totdat hij het speelgoed afpakte en sprak: ‘dan hebben jullie het allebei niet’. Waren we weer boos op hem.

Maar ja, aangezien alle redelijkheid en welwillendheid uit het publieke domein is verdwenen, zit er waarschijnlijk weinig anders op dan: ingrijpen van de overheid. Deze doet een grondige inventarisatie van alle feesten waardoor iemand zich gekwetst voelt, en verbiedt die allemaal. Gelijke monniken, gelijke kappen. Allebei naar boven, naar je kamer, zonder eten. Heel kinderachtig, maar het kan kennelijk niet anders.

Maar wordt het dan geen saaie boel? Dat wel natuurlijk. Dus heb ik namens het nog op te richten Ministerie voor Onwenselijke Feesten en Culturele Gebruiken (met kwets-ambtenaren) mijn best gedaan een feestdag te verzinnen waar niemand zich door gekwetst voelt.  En volgens mij is het gelukt. Ik noem hem – komt ie – ‘Gezelligheidsdag’.

Ik wil niet veel zeggen, maar het is geniaal. Het oer-Hollandse, totaal inclusieve begrip ‘gezelligheid’ kiezen als verbindend thema, en verder iedereen compleet de vrije hand geven daar zijn eigen invulling aan te geven, zolang het maar achter gesloten deuren is. Want voor je het weet maak je inbreuk op de gezelligheid van anderen. Bij klachten van de buren wordt dan ook direct de politie ingeschakeld, die met grof geweld ingrijpt, want het moet wel gezellig blijven.

Puntje van zorg is nog: kiezen we een vaste datum, of moeten we dat ook overlaten aan de feestvierders? Het valt immers niet uit te sluiten dat zonaanbidders zich gekwetst voelen als we Gezelligheidsdag in de winter plannen, of open-haard-knuffelaars juist boos zijn als Gezelligheidsdag midden in een hittegolf valt. De gedachten gaan nu uit naar vier edities, grofweg een per kwartaal, altijd op een dinsdag, zodat de extra vakantiedag is veiliggesteld. Mensen die per se ‘Tweede Gezelligheidsdag’ willen vieren, doen dat op eigen kosten.

Ik meen op deze manier mijn bescheiden bijdrage te hebben geleverd aan een rimpelloze afhandeling van gezamenlijke (had ik toch bijna ‘nationale’ gezegd!) feestdagen, en wens jullie een heerlijke, schuld- en kwetsvrije Gezelligheidsdag toe, aanstaande dinsdag 25 december 2018, v/h Eerste Kerstdag, een prachtige mijlpaal voor alle Nederlanders – en natuurlijk ook op termijn de rest van de wereld.

Het beste, ook voor 2019 (of welke andere kalender je dan ook aanhangt)!