Nick gaat diep: waarom worden we zo blij van nieuwe dingen?

Van de week betrapte ik mezelf op hoe gelukkig ik werd van mijn nieuwe fiets. Dat ik er zin van kreeg om te fietsen, terwijl ik dat normaliter met deze ijzige temperaturen en misselijkmakende kans op neerslag koste wat kost vermijd. Uit ervaring weet ik dat dat gevoel uiteindelijk weer verdwijnt, en het gewoon mijn fiets wordt, in plaats van mijn nieuwe fiets.
Ik betrapte mijzelf daarop en voelde me dom. Nog zo iemand die zijn geluk haalt uit kopen kopen kopen. Hier is mijn geld, wereld, hier! Je bewust zijn van het kapitalistische koopsysteem betekent absoluut niet dat je er boven staat en er dus niet aan onderhevig bent. Je kan kopen om je succes te valideren door middel van het hebben van veel spullen, maar ik denk niet dat ik daarom de fiets heb gekocht. Ik had gewoon een nieuwe fiets nodig. Mijn oude bak was overrijp voor de schroothoop en dat frustreerde me elke keer dat ik puffend de piepende trappers draaide om te komen waar ik moest zijn. Als de ketting er niet af lag.
Natuurlijk word ik gelukkig van het feit dat de fiets beter fietst dan mijn vorige fiets. Daarom legde ik er een paar zuurverdiende euri voor neer. Maar ik merk dat ik ook blij word van het feit dat de fiets nieuw is. Zelfs als het een lelijke stapel staal zou zijn en niet veel beter fietste dan de vorige, zou ik nog blij zijn met het nieuw hebben ervan.
Hetzelfde geldt als ik een overhemd, een telefoon, een koksmes of nieuwe sokken aanschaf. De eerste paar keer dat ik ze gebruik ben ik me bewust van hun nieuwigheid en geniet ik van het feit dat de situatie waarin ik het gebruik is veranderd. Het is puur de verandering, de overgang naar het volgende, waardoor de zon weer op mijn bol schijnt. Uiteindelijk gaat het nieuwe gevoel er weer af, namelijk. Mijn sokken draag ik na een paar keer wassen omdat men nou eenmaal sokken draagt, mijn freshe fiets wordt mijn vervoermiddel. Hoe lang duurt die aankoop-high?
Een paar weken. Meer niet, denk ik. Het is moeilijk precies te zeggen, omdat de gewoonte er zo sluw in sluipt. Op dezelfde manier waarop je je gefrustreerd afvraagt waarom je het niet meer waardeert om gezond te zijn, tijdens een flinke griep. Maar wanneer je een ochtend zonder griep wakker wordt, is dat gewoon weer de norm, niet opeens een gelukkig leven zonder diarree.
Hey, ontdek ik hier nu dat ik meer verandering in mijn leven nodig heb, omdat ik gelukkig word van nieuwe dingen? Nee, zo ver gaat het niet. Het is geen drastische verandering. Ik koop een fiets om een fiets te vervangen, ik koop geen motor. Veel mensen zijn dieren van gewoonte, je hebt zelfs die twintig jaar op dezelfde rammelbak naar de bakker fietsen, en het nooit meer anders willen.
Ben ik ook, alleen heb ik af en toe een kleine injectie nieuwigheid nodig om niet vast te lopen. Is oké, toch? Ik blijf gelukkig en hou de economie draaiende, zoals Mark Rutte dat graag ziet. Behalve dat het mij mijn money kost, dan. Dat dan weer wel.
Sandis Helvigs