Meer premie, minder zorg – en het wordt alleen maar erger.

En daar was-ie hoor, de jaarlijkse mail van de Zorgverzekeraar met de nieuwe premie en alle veranderingen in het verzekerde zorgaanbod! Altijd een opgewekte en gedienstige toon, met veel dank-je-wels dat u bij ons zo prettig verzekerd bent geweest, het afgelopen jaar, en dat we de verwachting en de hoop mogen uitspreken dat we u ook in 2019 weer zo uitmuntend van dienst kunnen zijn!

Dit gezegd hebbende, hierbij uw nieuwe premiebedrag, zonder verdere toelichting ditmaal vastgesteld op pak-hem-beet 50 euro méér per maand. Maar dan heb je ook wat, namelijk heel veel dingen die niet meer, of nog slechts gedeeltelijk zijn verzekerd, en aanzienlijk minder keus in zorgverleners, want iedereen die het niet voor de contractuele habbekrats wil doen, moet je als patiënt zelf maar betalen. Dadelijk wil iedere talentvolle specialist nog een behoorlijk salaris en wat denk je dat er dàn gebeurt met je premie, meneertje Heemskerk?

En inderdaad, nog schuimbekkend van woede over de zoveelste aanslag op het karige leefbudget van mijn huisgezin, trof ik uitgerekend in de Volkskrant een uitgebreid artikel aan over ‘De onderbuikgevoelens over zorgverzekeraars en wat daar van klopt‘. Nou: het artikel maakt korte metten met jouw en mijn gezeur over die paar lullige tientjes: we vergrijzen en dus zitten we met steeds meer, steeds oudere mensen met steeds langduriger, minder dodelijke en wel duurdere ziektes. En dat moet uiteindelijk worden betaald. Door ons.

En dat er dan wat bestuurders op Barbados zitten, 90% van de markt in handen is van vier commerciële aanbieders en er jaarlijks een paar miljoen wordt verspild aan het afpikken van elkaars klanten, maakt niet zo veel uit, per saldo, want elke verdiende cent wordt opnieuw geïnvesteerd in de zorg, heus waar, de krant van het volk zegt het ook.

Is dus de vraag: ‘Moeten wij het dan maar weer pikken, als kleine man zijnde?’ Het antwoord lijkt: inderdaad. Bereid je er op voor dat je ziektekostenpremie straks hoger is dan je hypotheek, die gelukkig met het gradueel verdwijnen van de renteaftrek ook steeds duurder wordt, en ga op zoek naar besparingen. Bij voorbeeld: doe dit jaar geen vakantie, hef een paar feestdagen op (wij denken momenteel alles in één dag af te handelen op ‘gezelligheidsdag’), koop enkel nog tweedehands luxegoederen op Marktplaats en eten bij de LIDL, doe de auto weg en schrap restaurantbezoek en overige culturele uitspattingen.

En: wissel elk jaar van verzekering. Tenzij je kind een beugel moet, want die krijg je pas vergoed als je langer dan een jaar bij je verzekeraar blijft. Blijf je toch, evalueer dan jaarlijks of de extra premie die je betaalt voor deze of gene speciale zorg, niet net zo hoog is als het bedrag dat je kwijt zou zijn als je die zorg daadwerkelijk nodig hebt. Scheelt – als je geluk hebt – toch weer drie warme maaltijden per maand.

Ten slotte kun je altijd medische behandelingen uitstellen tot het nieuwe jaar, ‘tenzij u heel veel pijn hebt, hoor’, zei de lieve jongen van de telefonische helpdesk, die ik belde omdat ik blijkbaar mijn hele budget bij de fysiotherapeut had opgesoupeerd, ‘dan moet u het niet doen, natuurlijk’. Op mijn vraag of ik de poen dan maar zelf moest ophoesten, moest hij het antwoord schuldig blijven.