Zelfde trui aan als je collega? Niks mis mee.

Het komt wel eens voor dat twee mensen op een feestje dezelfde outfit dragen. Bij vrouwen zorgt dit dikwijls voor ergernis, wat zich uit in een driftige omkleeddrang. Mannen worden er de beste vrienden van.
Wij mannen zijn geen gecompliceerde wezens. Wanneer je in een rood en zwart geblokt overhemd een feestje binnenloopt en een andere kerel precies hetzelfde ziet dragen raken wij niet aan paniek. Dat gaat eerder zo: de twee overhemddragende mannen komen elkaars blik tegen en kijken even verwonderd. Ze hebben niet meteen door wat hen opvalt aan deze man. Ken ik hem ergens van? Nee. Je ziet het overhemd, en de andere man ziet die van jou. Je lacht naar elkaar en steekt een duim op. Een vriendschap is begonnen. Meer is er niet nodig.

Maar wanneer vrouwen dezelfde kleding dragen borrelt er een competitieve rivaliteit op die op niets anders gebaseerd is dan dezelfde smaak hebben. Dat is toch iets positiefs? Nee! Zij had maar iets anders aan moeten trekken. Hoe durft ze! Het komt zelfs voor dat er rechtsomkeert gemaakt wordt om thuis een andere party-outfit aan te trekken.
Het zal er vast mee te maken hebben dat de meeste mannen zich niet zo druk maken om wat ze aantrekken. Als iemand dan, waarschijnlijk ook zonder er al te veel over na te denken, dezelfde kledingkeus maakt, is dat een wonderlijke toevalligheid. Maar vrouwen hebben er over nagedacht, over de keus voor dat shirt, of die jurk specifiek. Als er dan eindelijk besloten is, kan er geen kopie van haar rondlopen. Dan is het niet meer haar keus.
Wij mannen zijn soms gewoon goedlachse sullen. En dat is heerlijk.