De hapklare brokken van Sonja

Onze eigen fitgirl, Jan Heemskerk, had onlangs voor de VROUW een interview met Sonja Bakker. Nu had ik dit bijna gemist, ware het niet dat het een rel opleverde. Nadat Jan in zijn kenmerkende Al “They never see me coming” Pacino-stijl Sonja tal van openhartige ontboezemingen over haar persoontje en privéleven had weten te ontlokken, bracht hij het gesprek op fitgirls. En toen werd het écht smullen.
De dieetgoeroe maakte namelijk – en ik citeer nu de website fitgirls – “meerdere bizarre statements in haar reactie op de #fitgirl trend. Volgens Sonja ben je pas vrouwelijk als je zacht en rond bent en lekkere hapjes in de keuken kunt maken”. Fitsociety zette hem zelfs nog scherper aan: “Wat nou naar de sportschool? Kindjes baren en koken, dat mag je!”. Zelfs de lieve moeder aller damesbladen Libelle slikte Sonja’s uitspraken niet voor zoete koek: “In plaats van zich helemaal af te trainen, kan een vrouw zich volgens Son beter bezig houden met lekker eten,” zo besloot de online redacteur vinnig.
Iedere zelfverklaarde dieetgoeroe die over de rug van mijn gekoesterde alcohol-, suiker-, vet- en koolhydraat inname boeken probeert te verkopen, heeft aan mij sowieso een slechte. Maar dat op zeker moment werkelijk iedereen en zijn moeder aan het “sonjabakkeren” was. Dat tergde me werkelijk tot het uiterste. Tot op de dag van vandaag is het voor mij een enigma dat ze niet alleen tout Nederland crashend aan die treurige eierkoeken kreeg, maar al doende multimiljonair werd. Bakker, die inmiddels haar 25ste boek gedropt heeft (vandaar ook het interview), was volgens Quotenet vorig jaar goed voor zo’n 10 miljoen. En met de aankoop van her en der wat vastgoed, boek 25 en al deze zojuist gecreëerde “rumour around the brand”, zit het met het rendement voor 2018 vast ook wel goed.
Wat ik verder dan ook mag vinden van de platgetreden paadjes en olijke onzin die ze verkoopt, verkopen kan ze! Waren deze “bizarre statements” dan ook ondoordachte hersenspinsels van iemand die in huiselijke sfeer lekker zat te kleppen en even helemaal vergeten was wie ze was en wie er tegenover haar zat? Namelijk: de Lieutenant Colombo van de vaderlandse journalistiek. Óf was dit ogenschijnlijk onschuldig gekeuvel onderdeel van een uitgekiende mediastrategie waarbij zowel de van fitgirls balende achterban aangesproken moest worden, als wel een hele nieuwe generatie voor wie de naam Sonja Bakker hooguit associaties met hun moeder oproept.
Er bleek namelijk ook een nieuw te lanceren YouTube-kanaal op afslankgebied op komst. Daarmee begeeft Bakker zich in de vijver waar fitgirls als Fajah Lourens, Rens Kroes en Jet van Nieuwkerk met hun killerbody’s, al geruime tijd krachtige slagen in de rondte maken. En hoe beter jezelf te introduceren dan door hen, zonder ze met naam en toenaam te noemen, een stukje te bashen. Want als er íets het summum van vrouwelijk is, dan is niet dat we zacht zijn, maar dat we voor elkaar keihard zijn en elkaar eigenlijk het licht in de ogen niet gunnen. #fi(gh)tgirls is more like it.
Zoals gangbaar deze dagen bood natuurlijk ook Sonja na alle ontstane ophef publiekelijk haar excuses aan. Haar woorden waren “uit zijn verband gerukt en ze had het alleen maar lief bedoeld”. Fair enough, maar op welke manier moet een vrouw die tijd en moeite neemt om zichzelf tussen werk, gezin en sociale verplichtingen door ook nog in shape te houden de opmerking: “Als ik een strak wasbordje heb en helemaal gespierd ben, denkt die man toch: hier kan geen kind meer uitkomen? Het is niet natuurlijk”, als lief opvatten? Of geen aanstoot nemen aan de opmerking: ‘Een vrouw hoort – letterlijk – in de keuken lekkere hapjes te maken. Niet helemaal afgetraind. Niet dat je met een vrouw in bed ligt die één bonk spier is. Ik zou als man denken: ze gaat zich opdrukken. En ik zou daar heel onzeker van worden.”
Nu is mijn prangende vraag aan jullie lieve Meneren: is dat zo? Is jullie eerste gedachte als haar topje uitgaat en daar een strakke buik en paar welgevormde schouders onder vandaan komen: Oh mijn god, die gaat zich straks boven mij opdrukken en dat jullie daar subiet impotent van worden? Dat jullie daar zo erg door geïntimideerd raken dat seksueel genot uitgesloten is? En dat eigenlijk het enige dat jullie zoeken in een vrouw een warme moederschoot is, geschikt om te baren?
Want als dat werkelijk zo is lieve Meneren dan kunnen we dat maar beter weten, toch? Dat bespaart iedereen een hoop frustratie, gekwetste ego’s en nazorg. Evenzogoed lijkt het me voor jullie handig om te weten of je met een vrouw onder de douche kruipt die van jou minimaal een sixpack verwacht “omdat je haar moet beschermen”. Een zachte vrouw die in de keuken lekkere hapjes staat te maken is absoluut een deugd. Zelfs ik zou er wel één willen, maar op die manier wordt het wel lastig dat wasbord in tact te houden natuurlijk.
Aangezien Sonja’s ideaalbeeld van de man-vrouw verhouding naar eigen zeggen zijn oorsprong vindt in “de oudheid”, vraag ik me af of ze zich gerealiseerd heeft dat vrouwen destijds niet als burgers gezien werden, hun hele leven behandeld werden als minderjarigen – die noch juridische, noch politieke rechten bezaten – en dat ons bestaan geen enkel belang diende, dan het huwelijk (doorgaans gesloten tussen het vijftiende en achttiende levensjaar).
Anno 2018 is afvallen met Sonja nog steeds een feestje, maar dan wel eentje waar niemand meer heen wil.